Ik weet dat ik me er niks meer van moet aantrekken. Maar als je je bijna drie jaar aan iemand hebt vast gehouden is het moeilijk om dat zo voorbij te laten gaan. Het mag ook niet zo zijn dat diegene er ongestraft vanaf mag komen, vind ik. Zodra iets mij niet zint, is dat niet zo omdat ik iets per se niet zo leuk vind. Het is omdat diegene achterbaks is, je halve waarheden vertelt. Alsof ik daar nooit achterkom. Alsof ik zo'n lief ik-geloof-alles-meisje ben, want dat is mis. Ik word ook continu in de zeik genomen lijkt wel. Alles wat ik doe is stom of saai, alles wat anderen doen is super leuk en het enige dat telt. Ik verwacht dat mensen eerlijk zijn, omdat ik dat zelf ook ben. Ik verwacht dat mensen anderen net zo behandelen als ze zelf behandelt willen worden. Ik vind het moeilijk om in te zien dat iets allang voorbij was. Eigenlijk al naar anderhalf jaar ging ieder z'n eigen weg. Op een moment had diegene het niet meer nodig. Niet meer nodig om opgevangen te worden, omdat diegene het moeilijk had. Nu diegene alles heeft, heeft het mij niet meer nodig. Tja, waarom zou je dat nog willen als je alles hebt wat je hartje begeert? Dat mensen tegen je op kijken en je altijd de wind van achteren hebt. Waarom zou je de handen uit de mouwen steken als je net zo goed lekker lui kunt zijn? Het kan ook aan mij liggen, het is tenslotte niet de eerste keer dat dit gebeurt. Telkens als het mij dan weer overkomt overtuig ik mezelf er van dit nooit meer te doen. Ik begin er gewoon niet meer aan. Tenzij ik weet dat het voor altijd is en er nooit meer iets mis kan gaan. Wat ging er eigenlijk mis? Ik heb niet het idee dat ik veranderd ben, diegene daarentegen juist wel. Iemand vroeg me laatst; 'zou je er zo weer verder mee willen gaan?' Mijn eerste reactie is ja, maar ik weet dat het verstandiger is om nee te zeggen. Er lijkt bijna geen respect te zijn. En al haat ik dat woord, toch realiseer ik me dat dat zo belangrijk is. Laat iemand doen wat-ie wil doen. Waarom tegen houden of zeggen dat dat niet goed is? Wie ben jij om zo iets te zeggen? Als je eerst eens nagaat bij jezelf wat je eigenlijk al bereikt hebt in leven... Ik mis de tijd die ik heb gehad in de drie jaar. Maar ik mis deze tijd zeker niet.
