Het is 18:12, ik zet m'n fiets neer op het enige legale plaatsje dat Amsterdam Centraal voor mij bezet heeft gehouden. Mijn trein vertrekt om 18:26 en ik besluit dat ik nog genoeg tijd heb om iets uit de muur te trekken. Terwijl ik Amsterdam Centraal binnenloop bedenk ik me. Als ik iets uit de muur wil trekken, moet ik van 'centraal oost' naar 'centraal west' en mijn trein vertrekt vanuit oost. Om minder tijd te verliezen besluit ik in de rij van de Hema te sluiten. Er zijn twee kassa's, maar de rij heeft een Y-vorm, zodra er een kassa vrij komt is de eerst volgende aan de beurt. Ik hecht enorme waarde aan rijen en wie er als eerst aan de beurt is. Dit komt vast door mijn werk - sommige mensen kunnen uit hun plaat gaan, als ze zien dat mensen voordringen. Ik kan op zich ook zo zijn, alleen ga ik niet helemaal uit mijn plaat. Nouja, diep van binnen wel natuurlijk.
Ik sta een minuut of twee in de rij en ik zie vanuit mijn ooghoek een meneer met een hoedje naar voren lopen. Hij gaat vast kijken wat ie zo gaat kopen, dacht ik. Tot mijn verbazing blijft meneer daar staan. Helemaal vooraan. Nog lang niet aan de beurt. Als ik eenmaal in het puntje van die Y-rij ben, zie ik de meneer naast me staan. Voor de rechter kassa. En laat dat meisje van de rechter kassa nou net klaar zijn. Dit kan niet waar zijn. 'Volgens mij was ik aan de beurt, meneer', zeg ik. Waarop die man vervolgens zegt: 'Dat dacht ik niet'. Mijn mond valt open en mijn ogen vallen bijna uit de kassen. Bonk, bonk, bonk, bonk, bonk, bonk... Mijn hart klopt en het bloed raast door mijn aderen. Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Het meisje van de linker kassa zegt op dat moment wie was er dan? Ik bestel vlug en de man heeft nog wat te zeggen hoor: 'Heb je het toch voor elkaar!' Waarop ik weer zeg: 'Kan best zijn dat U me over het hoofd heeft gezien hoor. Geen enkel probleem.' Ik ben trots op mijzelf dat ik ten eerste, beleefd ben gebleven, en ten tweede, de meneer even op zijn plek heb gezet. Kom nou toch, ik ga echt niet zeggen dat ik eerst ben als ik dat eigenlijk helemaal niet ben. Daarnaast kan die man mij helemaal niet over het hoofd hebben gezien. Ik ben niet klein en ik heb een mega gele tas bij me. Nu is het mijn beurt om te zeggen die ouderen van tegenwoordig.....
1 opmerking:
Ben trots op je! Oude mensen kunnen verschrikkelijk zijn! De hele dag de tijd en nog voordringen!
Een reactie posten